Çiçekçi - Adana Çiçek , adana çiçek siparişi , adana çiçekçi , adanadaki çiçekçiler

ADANA İLGİLİ BİLGİLER - ADANA ÇİÇEKÇİLİK


ADANA'NIN TARİHİ tdana şehri, eski çağlarda Tarsus li-lanı ile Misis arasında pek önemli ol-nayan bir konak yeriydi. Gülek boğamdan Çukurova'ya inilen yerde ve ieyhan ırmağının en kolay geçilen bö-ümünde kurulduğu için yavaş yavaş jelişti. Tarsus'un önemini kaybetmesi \e bu ortamı hazırladı. Hitit'lerden sonra bir ara Asur'lulara geçen Adana ve çevresini, M. Ö. 6'ncı yüzyılda İran'lılar, M. Ö. 333'te de Büzük İskender aldı. M. ö. I'inci yüzyılda Pompeus, Adana'-yı Roma hudutları içine aldı. M. S. 395'te Roma İmparatorluğu ikiye bölününce, Adana ve çevresi de, bütün Anadolu ile birlikte Bizans İmparator-luğu'nun payına düşmüştü. Büyük taş köprünün Justinianus çağında yapılan onarımından da anlaşılacağı üzere Adana, Bizans çağında çok gelişti. 7'nci yüzyıl ortalarında, Halife Hazreti Ömer çağında Müslüman Araplar, Adana kesimine geldiler, ama burasını bütünüyle ancak bu yüzyılın sonlarında ele geçirebildiler. 10'uncu yüzyılda, Bizanslıların geri aldığı Adana'yı 1071 Malazgirt Savaşı'ndan sonra Türkler %!e geçirdiler. Daha sonraki yüzyıllarda Adana ve çev-rasi elden ele geçti, burada birçok küçük krallık birbiri peşisıra egemenlik kurdular. Bunların sonuncusu olan Ramazanoğulları Mısır - Suriye Türk -Memlûk İmparatorluğuma bağlı bir beylikti. Ramazanoğulları, Oğuzlar'ın Yü-regir boyundandı. 1516 yılında, Yavuz Sultan Selim çağında, Osmanlı İmparatorluğuna katılan Adana, bu tarihten sonra Türk egemenliği altında kaldı. Osmanlı Türkleri, 16'ncı yüzyılın sonuna kadar, Adana'nın yönetilmesini Ramazanoğulları soyundan gelen valilere bıraktılar. 17'nci yüzyılda Adana, Halep Beylerbeyliğinin 10 sancağından biriydi. Devlete baş kaldıran Mısır Valisi Mehmet Ali Paşa bir ara Adana'yı ele geçirdiyse de, şehir 1840 yılında geri alındı. 1867'de Halep'ten ayrılarak Adana eyaleti meydana getirildi. 1886'da da Adana bir demiryolu ile Mersin li-		manına bağlandı. Böylece ticarî yönden de gelişen bu şehre, Birinci Dünya Savaşı sonunda Fransız birlikleri girdi. Ama 22 Ekim 1922'de yapılan Ankara Antlaşması sonucu Fransızlar Adana'-dan çekildiler ve 5 Ocak 1922'de Türk birlikleri şehri geri aldılar. ADANA İLİNİN COĞRAFYA DURUMU Adana, Akdeniz bölgesinin Adana bölümünde bulunan bir ilimizdir. Doğusunda Maraş ve Gaziantep, güney-doğusun-da Hatay, batısında İçel ve Niğde, kuzeyinde Kayseri illeri bulunur. Güneyini Akdeniz kıyıları çevirir. İlin yüzölçümü 18.487 (izdüşüm alan 17.562) km², dir. Adana ilinin kuzey-batı, kuzey ve doğu kesimlerinde Toros sıradağları vardır. Kuzeybatı ve kuzeydeki yükseklikler Orta Toroslar sistemini meydana getirir. Doğudakilerse, Güney-doğu Torosla-rın dış sırası olan Amanos (Gâvur) dağlarıdır. Kuzey-batıda yer alan Aladağ'ın yüksekliği 3.333 m.'yi bulur. Adana ilinin üç yönünü kuşatan bu dağların eteklerinden Akdeniz kıyılarına kadar geniş Adana ovası uzanır. Bu geniş ova ortasında yer alan az yüksek Misis tepeleriyle iki bölüme ayrılır. Kuzey-doğudaki bölümüne Yukarı-ova, güneydekine ise Çukurova adı' verilir. Çukurova, Adana ilinin sınırlarını aşarak İçel iline de girer. Verimli topraklan kapsayan bu ova, Seyhan, Ceyhan ve Berdan (Tarsus) nehirlerinin getirmiş oldukları alüvyonlarla meydana gelmiştir. İlin iki önemli akarsuyu Ceyhan ve Seyhan'dır. Ceyhan Maraş ilinde doğduktan sonra Adana sınırlarına girer. Bir süre ilin dağlık kesimlerinde akar, sonra Arpalı yakınında ovaya girer. Ceyhan'-	dan daha uzun olan Seyhan nehrinin iki büyük kolu olan (Samantı ve Göksu)'nun kaynakları Kayseri İli içindedir. Seyhan, Adana ili topraklarına girdikten sonra, Çakıt suyunu alır. Son yıllarda bu nehrin üzerinde ve Adana şehrinin kuzeyinde büyük Seyhan barajı yapılmıştır. Seyhan ve Ceyhan nehirlerinin denize döküldükleri yer yakınında bazı göller oluşmuştur. Akyayan, Akyatan ve Ka-karot gölleri en önemlileridir. İKLİM Adana ilinin iklimi, Akdeniz ikliminin özelliklerini taşır. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılık ve yağışlıdır. Yıllık ortalama sıcaklığın 18°,7 olduğu Adana şehrinde en soğuk ay ortalaması 9°, en sıcak ay ortalaması ise 28°'dir. Yaz aylarında şiddetli sıcaklar başlayınca halkın çoğu Toros dağlarının yamaçlarındaki yaylalara göçer. Bunların en ünlüleri olan Bürücek, Pozantı, Namrun şehre de düzgün yollarla bağlanmışlardır. TARIM Adana ili, ülkemizde tarımın en fazla geliştiği bölgelerden biridir. Bütün ilin % 29'unu ekili, dikili alanlar meydana getirir. Eski çağlardan beri tarımın gelişmiş olduğu Adana ovasında, Seyhan barajı ve sulama kanallarının yapılmasından sonra verimi büsbütün artmıştır. Türkiye'nin en önemli ekim alanlarından biri olan Adana'da 1970 yılında 183.477 hektara pamuk, 359.102 hektara buğday. 8.801 hektara pirinç, 39.752 hektara arpa ekilmiştir. İlin dağlık kesimlerinde ekim alanları içinde tahıllara ayrılanlar fazla yer tutar. Tersine endüstri bitkileri ekimi ge-

Roma'hlar çağında yapılan ve sonra Justinianus'un onarttığı 310 m. uzunluğundaki tarihî tas köprü bugün de kullanılmaktadır.	>

riler. Adana, turfanda sebze üreten bir il olarak da ün yapmıştır. Turunçgiller tarımı da günden güne gelişmektedir.

ENDÜSTRİ

Adana, endüstri yönünden çok gelişmiş illerimizden biridir. Genellikle çırçır, dokuma, un, bitkisel yağ fabrikalarında en modern makineler bulunur. Seyhan barajından üretilen elektrik, bu fabrikalara gerekli enerjiyi sağlar.

ULAŞTIR M A

Ulaştırma yönünden Adana, önemli bir kavşak merkezidir. İstanbul'u Halep'e, Batı Anadolu'yu da Güney-doğu Anadolu'ya bağlayan demiryolu Adana'dan geçer. Adana, ayrı olarak Akdeniz bölgesinin öbür şehirlerine, İç Anadolu'ya, Gaziantep üzerinden Güney-doğu Anadolu'ya ve Malatya üzerinden Doğu Anadolu'ya karayolları ile bağlıdır. Akdeniz kıyılarını izleyen turistik karayolu da Adana'yı Batı Anadolu'ya bağlar. Denizle olan bağlantısı Mersin ve İskenderun limanlarıyla Karataş iskelesinden sağlanır.

NÜFUS

1960 nüfus sayımına göre, Adana ili toprakları üzerinde 1.035.377 insan yaşar (km².'ye 56 kişi). Bütün il nüfusunun beşte ikisinden fazlası Adana şehrinde bulunur: 413.365 (nüfus yönünden Türkiye'de dördüncü büyük şehir).

ADANA ŞEHRİ

Elverişli bir iklim kuşağı ve verimli topraklar ortasında büyük bir ticaret şehri olarak gelişen Adana, aynı zamanda önemli bir endüstri merkezidir. İki yanında okaliptüs ağaçlarının sıralandığı geniş bir cadde, şehrin merkezini istasyona bağlar. Belli başlı büyük binalar, ticarethaneler ve büyük Atatürk Parkı bu cadde üzerindedir. Şehrin ortasında, Ramazanoğulları çağında yapılmış olan Ulu Cami, Adana'da bugün ayakta kalabilen Türk anıtlarının en büyüğü ve en ünlüsüdür. ADANA'DA HALK MUSİKİSİ

Adana, Türk halk mûsikisinin Güney Anadolu veya Akdeniz bölgesi denen bölümüne girer. Güney Anadolu ve İç Anadolu etkisinde kalan kesimleri de vardır. Genellikle Akdeniz bölgesine özgü Türk halk musikisinin zengin örneklerine rastlanır. Türküler açık, nağme yapısı güçlüdür. Anacağımız şu eser bu bölge halk musikisinin özelliğini belirtmeye yeter: «Tavlada beslerler bir saçı doru» diye başlayan Gerdaniye Sof-yan Köçekçe, yüzyıllar öncesi Adana'-sından, canlılığından hiçbir şey kaybetmeyerek günümüze kadar gelmiştir ve çok ünlüdür, öbür örnekler arasında: Bayatı Destan (Herkes içün ayrı olup kisb-ü kâr), Gerdaniye Sofyan Türkü (Kara gözlüm, ne gezersin burada), Karcığar Düyek Türkü (Çıkar yücelerden yumak yuvarlar), Muhayyer Düyek «Emine Hanım Türküsü» (Samancılar saman çeker harmandan) adlı eserler sayılabilir.

Adana'nın mahallî kılıkları da çok renklidir. Gerek kadın, gerek erkek kılıklarının çok güzel ve cazip bir görünüşleri vardır.

ADANA KALESİ

Seyhan nehrinin batı kıyısında bulunan «Adana Kalesi», Bizans İmparatoru Jus-tinianus tarafından yaptırılmıştır. Doğudan batıya doğru uzanan kale bir dörtgen biçimindedir. Çevresi 300 metredir.

Doğu yönü Seyhan nehri, öbür üç yönü içi su dolu hendeklerle çevrili olan kale surlarında yedi burç ve iki demir kapı vardır. Mısırlı İbrahim Paşa, Adana'yı ele geçirdiği yıl (1836) kale surlarını


	baştanbaşa yıktırmı	ştl.
	ADANA İLİYLE İLGİLİ
	BİRKAÇ RAKAM
	Yüzölçümü	18.487
	Nüfusu	1.035.377 (1970)
	Nüfus yoğunluğu	km².ye 56 kişi
	ilçe sayısı	13
	Bucak sayısı	29
	Köy sayısı	733

ADANA İLİNİN İDARİ BÖLÜNÜŞÜ

İLÇE NÜFUS BUCAK (Parantez

içindekiler

köy veya

mahalle

sayısıdır.)

Merkez 413.365 Merkez (70), Misis (28).

Bahçe 57.730 Merkez (16),

Haruniye (25).

Ceyhan 115.673 Merkez (46), Kirmit (18), Kösreli (17).

Feke 19.557 Merkez (25),

Mansurlu (9).

Kadirli 85.139 Merkez (69).

Karaisalı 48.642 Merkez (51), Çatalan (23), Karsantı (25).

Karataş 39.746 Merkez (31),

Doğankent (24), Tuzla (17).

Kozan 104.569 Merkez (73),

imamoğlu (16), Tepecikören (10).

Osmaniye 82.688 Merkez (16), Kaypak (10), Tecirli (16), Toprakkale (7), Yarpuz (2).

Pozantı 13.554 Merkez (8), Kamışlı (8).

Saimbeyli 13.921 Merkez (24).

Tufanbeyli 22.919 Merkez (30).

Yumurtalık 17.874 Merkez (19).

PAMUK TARLALARINDA HER GÜN OKUNAN DUA

Yaz geldi mi Adana'nın can damarı olan Çukurova bembeyaz kesilir. Pamuklar artık olmuş demektir. Ama pamuğu bu duruma getirinceye kadar çalışmak, çok çalışmak ister. Anadolu'nun birçok kesimlerinden pamuk tarlalarında çalışmak için gelen işçiler, kızgın güneşin altında bitkileri çapalarlar. Çapa vurulurken ovadan çeşitli türküler yükselir.

Her bölgenin işçileri kendi türkülerini söyleyerek çalışır. İşçilerin yemeği çiftliklerde pişer ve kazanlar içinde öküz arabalarıyla pamuk tarlalarına gelir.

Bütün bir gün akşama kadar kızgın güneşin altında çalışan işçiler, akşam olunca kazmalarını, çapalarını bırakırlar. İşte o zaman pamuk tarlalarının geleneksel dua vakti gelmiş demektir. İşçiler hep birden şu duayı okurlar:

«Akşama hürmet, sabaha niyet, kolumuza kuvvet, ağamıza devlet, hükümetimize nus-

ret, kesemize bereket, İbrahim Paşa'ya rahmet, Peygamber'e salâvat...» İşte pamuk tarlalarında okunan dua budur. Duada adı geçen İbrahim Paşa bir zamanlar devlete baş kaldıran Mısır Valisi Kavalalı Mehmet Ali Paşa'nın Oğlu İbrahim Paşa'dır. Toprak sahibiyle işçi arasındaki anlaşmazlıkları ortadan kaldırdığı için bu duada adının geçtiği söylenir. İbrahim Paşa'nın kurduğu ve bugüne kadar gelen bu düzene göre çarşambaları öğleden sonra iş tatil edilir, perşembe sabahı da şehirde yâni Adana'da ırgat pazarları kurulur. Bu sayede haftalık ihtiyaçlarım temin etmek ya da bir başka çiftlikte çalışmak isteyen işçiler, çarşamba öğleden sonra yola koyulur, perşembe günü kurulacak pazara yetişirler. Bu pazarda hem alışveriş eder, hem de yeni anlaşmalar yapma yoluna giderler. Böylece perşembe günleri kurulan pazar, onbinlerçe toprak işçisinin bir anlaşma yeri durumuna gelir.